Vijf uur in de ochtend
Voorzichtig luidt de kerkklok, alsof ze zich excuseert. Het voelt alsof ik in de klok zelf slaap, zo dichtbij en loeihard klinkt het geluid. Klokslag vijf uur in de ochtend. Klaarwakker. Flarden gedachten. Ze schreeuwen om geschreven te worden. Het lijdzame leven van een schrijver. Ik geef er aan toe, wetende dat ik toch niet meer kan slapen. De inspiratie moet verwoord.
En dus zit ik rechtop in het bed mijn gedachten weg te schrijven. Op de laptop, twee warme wollen dekens om mij heen gewikkeld. Het is behaaglijk. Ik voel me licht, gedragen. De heilige energie in dit klooster heeft mij verwelkomd… Lees verder Non verbaal. Mijn dagen in het klooster.