Tag: Lissabon

Hoe het onbekende langzaam verandert in vertrouwd, bekend, thuis.

Trots vist de meneer van het weggestopte winkeltje met een lepeltje een blakend zwarte olijf uit de glazen pot die op de toonbank prijkt: zijn nieuwste aanwinst, gisteren veroverd. Een stapel gloednieuwe olijven wiegt zachtjes heen en weer in het nat. Hij steekt me de lepel toe, ik moet echt deze olijf proeven. Hij kijkt me serieus aan en wacht. Oma zit roerloos op haar stoel tussen de voorraden aardappels en groente. Altijd. Soms vraag ik me af of ze überhaupt nog leeft als ik de winkel binnen kom, maar als ik wegga groet ze mij altijd met tien weesgegroetjes omdat ik bij haar familie mijn boodschappen koop. De katholieke inborst viert hoogtij, zo met de heilige kerstdagen voor en na de boeg.

Lees verder Hoe het onbekende langzaam verandert in vertrouwd, bekend, thuis.

Daar zitten we. Heel lang. Niets nodig.

Gisteren dwaalde ik rond de middag door een verlaten stukje Lissabon. Zo’n rustig uur met de restaurantjes vol druk gebarende locals en de braadgeuren kringelend uit de openstaande ramen.

Ineens doemde er een pleintje op, met een rijk bedeelde trap richting kerk. Onbekend, er was geen mens. Ik nam plaats op de trap en sloot mijn ogen. De zon scheen recht in mijn gezicht en prikte haar warmte dwars door mijn kleding. Onder mij de onbekende wijk, waar de stadse geluiden een symfonie van muzikale neveligheid vormden. De verre echo van een blaffende hond, de chauffeur die iets roept, wat kinderen die aan het spelen zijn. Heel af en toe is het per ongeluk stil. Doodstil. De combinatie van deze stilte, de plek en de zon doet mij herinneren aan waar het leven voor mij om draait.

Lees verder Daar zitten we. Heel lang. Niets nodig.

De eerste week Lissabon loutert, streelt en voedt mij en mijn boek.

Gisteravond laat dwaalde ik door krioelstraatjes van Alfama, een van de oudste wijken. De avondlucht was zacht en de sfeer als een sprookje met tintelende lichtjes, kerstversiering en de geur van de zee. Het was stil, donker en na elke bocht voltooide zich een nieuw schouwspel. De straatjes worden op deze avonduren in het bezit genomen door het poezenrijk en de honden doen ook nog een laatste ronde; stoïcijns neuzen ze het nieuws van de dag, routineus een poot omhoog hier en daar. Alle dieren zijn even vriendelijk en in voor een aai. Overal staan bakjes met brokjes en water langs de kant, aan dierenliefde geen gebrek.

Lees verder De eerste week Lissabon loutert, streelt en voedt mij en mijn boek.